Obětavost, nezištnost a touha pomáhat jiným lidem provázejí život každého aktivního hasiče, jímž se člověk stává svobodným rozhodnutím a ne z donucení. Každý z mužů i žen, kteří v bojkovickém sboru působili v průběhu jeho stotřicetileté existence, konali svoji činnost dobrovolně a s nadšením, které bylo a stále je příkladem pro jiné. Je to spolek, který přes všechny obtíže pojí své členy vysokou úctou k morálním hodnotám. Ne nadarmo se hasiči mezi sebou oslovují bratře, sestro.
Stalo se dobrou tradicí, že své bratry a sestry důstojně doprovázejí i na jejich cestě poslední, aby tak uctili jejich památku.
Dříve, to když ještě chodily smuteční průvody od domu zemřelého, bývalo zvykem vést rakev s ostatky na lafetě upevněné na hasičské stříkačce, která byla tažena hasičským autem. Dnes, když se smuteční průvody již nekonají, vzdávají poctu své sestře, svému bratru jako čestná stráž v kostele Sv. Vavřince nebo ve smuteční síni.